Spanje

Manuel Miranda

Manuel Miranda werd in 1961 door Werkspoor gecontracteerd. Hij had in Spanje een vaste baan en was verloofd. Het idee was dat Manuel een jaar naar Nederland zou gaan om geld te verdienen en daarna terug Spanje om te trouwen. Maar het beviel hem zo goed bij Werkspoor, dat hij zijn vrouw vroeg ook naar Nederland te komen. Miranda werkte zijn leven lang als ‘aftekenaar’ bij Werkspoor, tot hij werd afgekeurd omdat het werken niet meer ging. ‘Ik ben heel trots op Werkspoor’. In de film ontmoet hij zijn oud-collega Ger Hoogenberg, die vanuit Amsterdam was gekomen. Hoogenberg: ‘We verstonden elkaar niet, maar we kwamen prima overeen. Er was grote solidariteit’.

Video: 50jaargastarbeidersutrecht.nl / U in de Wijk Zuilen 

Luis Oscar Sevilla

Om vijf uur Hollandse kost in het pension

Een buurman van Luis was al eerder naar Nederland vertrokken en bij Werkspoor terecht gekomen Hij stuurde Luis een briefje of hij ook niet kon komen. Dat deed hij Kerstmis 1964, samen met zijn zwager. Hij maakte vaak lange dagen; soms tot drie uur ’s nachts in de fabriek en daarna nog naar huis lopen. Zoals vrijwel alle gastarbeiders verbleef Louis de eerste jaren in een pension. Per week betaalde hij 17 gulden, in de winter 20 gulden inclusief verwarming. De pot schafte alleen Hollandse kost en wel om vijf uur precies! Sevilla werd ook lid van de Spaanse club in Utrecht. Die organiseerde tal van activiteiten voor de Spaanse gemeenschap waaraan Luis volop meedeed, zoals toneel, dans en cabaret. Luis raakte geworteld in de stad. Hij trouwde en kreeg een dochter. Problemen met de integratie heeft hij niet ervaren: Toen ik het vertrouwen had gewonnen, ging het prima.‘ Toch fantaseert hij er soms nog over een stukje grond in zijn vaderland Spanje te kopen…

Uit de documentaire ‘Hier ben ik thuis’ (2011), door Metropolis film gemaakt in opdracht van de projectgroep 50 jaar gastarbeiders Utrecht . 

Vincent Fernandez

Vincent werd geboren en groeide op in Spanje. Totdat zijn vader plotseling zei dat hij naar Nederland moest emigreren. Hij was pas 17 jaar oud. Waarom naar Nederland, weet hij tot op de dag van vandaag niet. Maar zo geschiedde en Vincent kwam in Zuilen terecht. Fernandez was geen ‘klassieke’ gastarbeider, die werd gecontracteerd door een bedrijf. Nee, hij was hier ‘op de bonnefooi’ en moest dus zelf maar aan werk en huisvesting zien te komen. Hij had ervaring als schaapsherder, maar daar kon hij hier niets mee. Uiteindelijk mocht hij bij Werkspoor aan de slag, in de ploegendienst. Dat was dus ook ’s nachts werken, maar hij had tenminste werk. Als op het Werkspoorterrein de treinen voorbij raasden, sloeg soms de melancholie toe. Dan miste Vincent vooral zijn moeder. Ook al was het werk soms zwaar, Vincent kijkt er met voldoening en trots op terug. Tegenwoordig vertelt hij zijn verhalen graag door, bijvoorbeeld aan basisschoolleerlingen.

Documentaire: Xena Gijzen (School voor Journalistiek)

Terug naar de overzichtpagina van de online tentoonstelling Kleurrijk & geworteld.